Sinirli Prenses

Yirmisekizyıl boyunca bir an bile kendi isteklerim doğrultusunda yaşamadım ben..Ailem için çevrem için arkadaşlarım için..Hep başkalarının yüreğinde kırgınlık olmasın diye çabaladım durdum.İçimden isyan çığlıkları attım yüzümdeki sahte mutluluk maskesiyle..Mutluluğumu paylaştım paylaşmasına da üzüntümü hep içimde yaşadım içimde saklı tuttum kimselere göstermedim..Bir yerlerde yanlış yaptığımın şüphesini taşımadan ,bunun bana ne kazandırdığını veya neler kaybettiğimi sorgulamadan yaşadım.. Eriyordum içime içime..Biteceğim günü hasretle beklemenin verdiği çaresizlik yakıyordu sadece içimi..

Sonra sen geldin..

Bana hayatı paylaşmayı öğreten adam..
İyi ki geldin..
Hoş geldin..