Sinirli Prenses

Hani şimdi biz birbirimize rumuzlarımızla hitap ediyoruz ya ondan sebeptir aklıma geldi, bizim eskiden telsizimiz vardı..Babamın rumuzu “Oturan Ayı” :) ablamınki “Melodi” idi , annemin bu işlerle pek ilgisi olmadığından rumuz kullanmıyordu biz kendi aramızda ona anne diyorduk :) Ben ise tabi yine küçüğüm ve sapsarı saçlara sahip olduğum için “Sarı civciv” .

İnanılmaz zevkliydi ya akşamları telsizin başına toplaşılır brek brek arkadaş arıyorum nidalarıyla kahkahalar birbirine karışırdı.Taksicilerin telsizleri 7/24 açık olduğu içinde genellikle onlar denk gelir havadan sudan muhabbet edilirdi.Günlerden bir gün benim sevgili babam hangi akıllıdan duyduysa biz evde yokken telsize bakır kablo taktırmış daha iyi verim alabilmek maksadıyla pek güzel verim aldık :)
Şimdi koskoca bilmem kaç dönüm bi tarla düşün yemyeşil ortasında da müstakil bahçeli bir ev ahada o bizim oturduğumuz yer. Çevresindeki en yakın ev yüz metre kışın kar yağdığında mükemmel yazın ayrı bi hava güzeldi yani anlayacağın. Birgün şehir dışındaki bir düğünden dönüyoruz hava yağmurlu ama nasıl yağıyor şimşekler gökyüzünü parlatıyor.bizde yaklaştıkça ay bu yıldırım bi yere düştü yok gök yarıldı diye yorumlar yapıyoruzderken eve geldik ışığı açmaya çalışıyoruz açılmıyor diyoruz elektrikler kesik ama karanlıkta ilerlemeye çalışırken ayağımıza bir şeyler batıyor her yerde bir şeyler var bir mum yardımıyla biraz aydınlanınca anlıyoruz evimizin elektriklerinin neden olmadığını , meğer bizim eve yıldırım düşmüş çok sevgili babamın taktırmış olduğu bakır tel tüm yıldırımları bizim evin tepesinde toplamış ve sonunda biyerden çıkmış.Evdeki tüm prizler ambuller patlamış resmen toz haline gelmiş saçılmış evin her bir yerine, elektronik hiç bir şey çalışmıyor ki sadece bizim değil yüz metre ilerideki komşularımızın bile..O gün çok sevdiğimiz telsizimizin bizim evdeki son günüydü :)
Babam mı? Yok onu söküp atamadık o hala bizimle:)