Sinirli Prenses

''Masal sandığım hatıralarım canlanıyor hafızamda çocukluğumdan kalma, şeker bulaşmış yüzüm, altın sarısı saçlarım,kırmızı tombik yanaklarım birde Lale bebek ..

Ağzını annemden gizli bıçakla kestiğim Lale bebek..Hemen hemen aynı boylarda aynı vücut yapısına sahip cansız oyun arkadaşım Lale..Yürümeyi düşüp kalkarak öğrendiğim zamanlarda annemin elime kemirmem için tutuşturduğu her nimeti Lale bebek saklarmış benim için , taki evden yayılmaya başlayan kötü kokuların kaynağını keşfettikleri zamana kadar..

Sonrası yok beynimdeki kayıtlarda Lale nasıl gitti kim götürdü,son kez sarıldım mı, giderken üzüldümü?Silmiş hafızam,tıpkı hayatımın bir döneminde yer alıp sonra çekip gidenlerin var olduğu zamanları sildiği gibi..''

Düşünüyorum da bazen neden hep ya en mutlu anlar hatırlanır yada en mutsuz zamanlar..Zaman nasılda vahşice kullanıyor ömrümüzden , sanki babasının malı! İnsanın karşısına dikilip; ''Dur bireder gavur malı değil bu benim hayatım nasıl böyle bol keseden atabiliyorsun '' diyesi geliyor..

İşte hayat yine akıp gidiyor.. İşte hayat sensiz de yaşanıyor.. İşte hayat böyledir deniyor.. Zaman herşeyi siliyor..